طراحی رویتگر غیر متمرکز با ورودی نامشخص برای سیستم های چند متغیره

سیستم های مقیاس بزرگ را در سیستم های مختلفی از قبیل سیستم های الکتریکی، ساختار های فضایی، فرآیند های صنعتی و سیستم های حمل و نقل و ارتباطی می توان یافت. مفهوم کنترل غیر متمرکز در سیستم های ابعاد وسیع و پیچیده بسیار حائز اهمیت است که دلایل آن بر مهندسین و محققین حوزه مهندسی کنترل پوشیده نیست. برای کنترل یک سیستم ابعاد وسیع در روش های مبتنی بر فیدبک متغیرهای حالت، به اطلاعات تمامی متغیرهای حالت نیاز است، این در حالی است که در سیستم های واقعی اندازه گیری تمام متغیرهای حالت امکان پذیر و اقتصادی نیست، بنابراین طراحی رویتگرها در این دسته از سیستم ها از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. نکته قابل توجه که در طراحی و بکارگیری رویتگرها کاربردی حائز اهمیت است حضور ورودی های نامعین از جمله نویز و اغتشاش در سیستم های واقعی است. در این پایان نامه، روش های طراحی رویتگرهای مرتبه کامل و مرتبه کاهش یافته برای سیستم های چند متغیره در حضور ورودی نا معین مورد بررسی و شبیه سازی قرار گرفته است، در واقع سیستم های چند متغیره مقیاس بزرگ به صورت زیر سیستم هایی با تعداد متغیرها و ورودی های کمتر در نظرگرفته شده در تعدادی از روش ها اثر تداخلی بین زیر سیستم ها به عنوان ورودی نا معین در نظر گرفته می شود و یا اینکه با استفاده از تبدیل های ماتریسی مناسب اثر ورودی نا معین حذف می گردد، سپس برای هر زیر سیستم رویتگری غیر متمرکز طراحی می شود، از این رو ابتدا روش های تخمین حالت برای سیستم های دینامیکی خطی تغییر ناپذیر با زمان در حضور هر دو نوع ورودی معین و نا معین مورد بررسی قرار گرفته، سپس روش های طراحی رویتگرهای غیر متمرکز برای سیستم های دینامیکی چند متغیره خطی مقیاس بزرگ (با تعداد زیاد متغیرهای حالت) در حضور ورودی نا معین براساس لیونبرگر و نامساوی های ماتریسی بر مبنای صفر شدن خطای تخمین مرور می شود همچنین شبیه سازی هایی در این زمینه انجام شده است. در پایان روش هایی برای طراحی رویتگر مرتبه کاهش یافته غیر متمرکز بر اساس تبدیل های ماتریسی و بر مبنای صفر شدن خطا با استفاده از معیار پایداری لیاپانوف و مفهوم معکوس تعمیم یافته برای چنین سیستم هایی در حضور ورودی نا معین پیشنهاد شده است.